Καππάρη (Κάπαρη)

Ένα ελληνικό δημοφιλής φάρμακο, απολαύστε ένα τσάι από βότανο, ρίζας κάπαρη.

Το καππάρη (κάπαρη) είναι ενα θεραπευτικό αυτοφυές βότανο που θεωρείται ορεκτικό και διουρητικό και είναι πολύ γνωστό στην Κύπρο.

Είναι τρυφερός, πολυετής αγκαθωτός θάμνος, που μπορεί να φτάσει το 1μ. ύψος και το 1,5μ. πλάτος. Φυτρώνει σε πετρώδη, σε τοίχους, παραθαλάσσια ακαλλιέργητα μέρη και σε βράχους που συγκρατούν λίγη υγρασία.  Η κάπαρη αναπτύσσεται σε μέρη που έχουν πλήρη ηλιοφάνεια. Εμφανίζετε στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι το κάπαρη αντέχει σε θερμοκρασίες πάνω από 40 βαθμούς Κελσίου. Το χειμώνα όμως είναι ευαίσθητη και δεν αντέχει τις παγωνιές.

Την άνοιξη όταν αρχίσει να βγάζει βλαστούς μέχρι και την περίοδο που είναι τρυφεροί, κόβουμε τους βλαστούς με το χέρι αφού η συγκομιδή πρέπει να γίνει με γρήγορους ρυθμούς, πριν ανθίσουν.

Τα μπουμπούκια τα λέμε κουτρούβι και τον καρπό αγγουράκι τα οποία πρέπει να συλλεχθούν πριν αρχίσουν να ανοίγουν. Ολα τα μέρη του φυτού τρώγονται ξιδάτα. Ο κορμός του με τα φύλλα γίνονται ξιδάτα ξεχωριστά απο τα μπουμπούκια και αγγουράκια του.

Αν θέλουμε τα καθαρίζουμε από τα αγκάθια για να είναι πιο εύκολο στο μάσημα. Η ποιότητα κρίνεται συνήθως από το μέγεθος: όσο πιο μικρά τα στελέχη, τόσο το καλύτερο.τα σερβίρουν πάλι ως σαλατικό και μέσα σε χωριάτικες σαλάτες.  Οι μικροί καρποί μαγειρεύονται με ψάρι και κυρίως παστό μπακαλιάρο.

Στην κάπαρη, επίσης, αποδόθηκαν θεραπευτικές ιδιότητες. Ο φλοιός της ρίζας χρησιμοποιείται στη θεραπεία διαφόρων παθήσεων όπως αρθρίτιδες, ρευματισμοί, πονόδοντοι και σε παθήσεις του δέρματος. Το μπουμπούκι της κάππαρης διαθέτει ελάχιστες θερμίδες αλλά είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά όπως είναι τα αντιοξειδωτικά και οι βιταμίνες.  Ενώ η περιεκτικότητα της σε ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο και νάτριο είναι υψηλή. Είναι ένα «δυνατό» τρόφιμο, το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι μπορεί να καταναλωθεί άφοβα από όσους έχουν υγιές πεπτικό σύστημα, ενώ μπορεί να συμβάλει και στην επούλωση των πληγών του έλκους! Η κάπαρη καταφέρνει και ευδοκιμεί σε αργιλώδη, αμμώδη, πετρώδη, χαλικώδη εδάφη με λιγότερο από 1% οργανική ύλη! 

Ο αρχαίος γιατρός Διοσκουρίδης συνιστούσε τα φύλλα και τη ρίζα του φυτού για να εξαφανίζονται τα πρηξίματα. Στη φαρμακευτική χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις αδυναμίας, ως διεγερτικό της κυκλοφορίας και των αναπνευστικών λειτουργιών.

Δίνεται στις έγκυες πριν από τη γέννα για να προκαλέσει συσπάσεις στη μήτρα. Σταματά τη διάρροια και τους σπασμούς στο στομάχι και το έντερο, ενώ χρησιμοποιείται και κατά της ανικανότητας. Τέλος, χρησιμοποιείται στα τσιμπήματα από σφήκες και στα δαγκώματα φιδιών. Έχει χρησιμοποιηθεί σε φάρμακα και καλλυντικά. 

Ο καρπός, αν βραστεί με ξίδι και γίνουν πλύσεις του στόματος, σταματά τον πόνο του δοντιού. Ο φλοιός της ρίζας ξερός ενδείκνυται σε όσα προαναφέραμε και καθαρίζει κάθε χρόνιο, ακάθαρτο και σκληρυμένο έλκος. Γίνεται κατάπλασμα μαζί με έμπλαστρο από αλεύρι ωμού κριθαριού στις παθήσεις της σπλήνας, ενώ αν δαγκώνεται με το πονεμένο δόντι το βοηθά, και λιωμένη μαζί με ξίδι καθαρίζει τους λευκούς αλφούς. Τα φύλλα και η ρίζα λιωμένα διαλύουν τα σκληρώματα και τα οιδήματα των αδένων του λαιμού, ενώ ο χυμός τους, αν ενσταλαχτεί στα αυτιά, σκοτώνει τα σκουλήκια μέσα σε αυτά.