Καθαρά Δευτέρα στη Λάγεια

Κέφι όπως ξέρουν να κάνουν οι Έλληνες

Η Λάγεια, ήσυχο χωριό στην ορεινή περιοχή Λάρνακας, ξύπνησε κανονικά, η ήσυχη αυγή διακόπτεται μόνο από το πρωινό τραγούδι των πουλιών που κελαηδούν και το εγερτήριο κάλεσμα του κόκορα. 

Σιγά - σιγά οι άνθρωποι άρχισαν να κατέρχονται στην αυλή της ταβέρνας του Χωριού, μερικοί πεζοί, άλλοι με αυτοκίνητο. Η απόσταση από την ταβέρνα που μπορούσαν να βρουν χώρο στάθμευσης γινόταν όλο και πιο μακρινή. Οι εθελοντές είχαν στρώσει τραπέζι για 600 άτομα την προηγουμένη μέρα αλλά ακόμα συνέχιζαν τις ετοιμασίες.

Ο ντόπιος εικονογράφος έβαζε τις τελευταίες πινελιές σε μια μεγάλη εικόνα που είχε προσφέρει για ένα από τα δώρα στο λαχείο. Άλλοι κατασκεύαζαν μια πίστα για τους χορούς, φέρνοντας και ενώνοντας από διπλανό σπίτι εννέα βαριά πάνελ . Άλλοι έκοβαν σαλάτες, άλλοι έφτιαχναν διάφορα νηστίσιμα φαγητά. Πολλοί έφεραν τα δικά τους νηστίσιμα φαγητά για να κάνουν ένα πικνίκ γκουρμέ αλλά η Κοινότητα της Λάγειας πρόσφερε δωρεάν φαγητό σε όσους ήθελαν.

 Όπως εξήγησε η Άννα Μαρία, η Καθαρά Δευτέρα είναι ιδιαίτερη ημέρα και στις ιδιαίτερες μέρες οι Έλληνες - Κύπριοι έχουν την συνήθεια να γλεντούν και να κάνουν Κέφι. Η Καθαρά Δευτέρα είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής στην οποία είναι προγραμματισμένη, για όσους θέλουν να την ακολουθήσουν, μία πνευματική άσκηση νηστείας 50 ημερών. Σε αυτή την περίοδο αποφεύγουν κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα. Επίσης αποφεύγεται το ψάρι με την εξαίρεση της Κυριακής των Βαΐων και της 25ης Μαρτίου (που γιορτάζουμε την ανεξαρτησία της Ελλάδας και τον Ευαγγελισμό Θεοτόκου). Κατά τους κανόνες της Εκκλησίας, λάδι και κρασί μπορούμε να καταναλώσουμε μόνο το Σαββατοκύριακο. Στην τωρινή εποχή λίγοι είναι αυτοί που ακολουθούν την νηστεία εντελώς αλλά οι περισσότεροι θα την ακολουθήσουν τις τελευταίες μέρες πριν το Πάσχα.

 Σιγά - σιγά, ήρθαν οι παρέες, μερικές από την Λάγεια, άλλες από γύρω χωριά της περιοχής. Ήρθαν και πολλοί που είχαν μεγαλώσει στην Λάγεια και ζούσαν τώρα σε πόλεις στις οποίες δουλεύουν. Οι άνθρωποι χαιρέτησαν τους φίλους και συγγενείς, κουβέντιασαν και στρώσανε το πικνίκ τους στα τραπέζια.

 Τώρα βλέπουμε να γεμίζει ο τόπος. Οι άνθρωποι αρχίζουν να τρώνε τα λαχανικά και θαλασσινά φαγητά κάτω από τον χειμωνιάτικο κυπριακό ήλιο. Η μουσική αρχίζει. Ένα λαχείο ανακοινώνεται. Η ατμόσφαιρα ζωντανεύει.  Χορευτές καλεσμένοι από το Χορευτικό Συγκρότημα Σωματείου Μακράσυκας πλησιάζουν την πίστα. Οι εορτάζοντες χτυπάνε παλαμάκια με τον ρυθμό και μερικοί αρχίζουν να χορεύουν μεταξύ τους. Έχουμε κέφι!

«Κέφι» είναι μία από εκείνες τις Ελληνικές λέξεις που δεν μεταφράζονται με μία λέξη σε καμία άλλη γλώσσα που γνωρίζω. Οι Άγγλοι ξέρουν και εκείνοι να κάνουν κέφι αλλά δεν υπάρχει στα Αγγλικά μία μοναδική λέξη να δώσει όλη την έννοια. Συμπεριλαμβάνει τις Αγγλικές λέξεις ­­­­­­­«merriment, fun, joy, happiness, animated» ακόμα και «euphoric» αλλά χωρίς την μέθη νεαρών που βρίσκεται στα «Club 18-30». Υπήρχε μπόλικο κέφι εκείνη την ημέρα.

Ένα παιχνίδι διελκυστίνδας είναι παραδοσιακό σε τέτοιες τελετές, και στη Λάγεια δεν χάσαμε την ευκαιρία να το παίξουμε. Μαζεύτηκαν δύο ομάδες γυναικών και δύο ανδρών. Όλοι μέρος του κεφιού.

Οι ώρες περνούν. Είναι ακόμα χειμώνας και αρχίζει μία ψύχρα να πέφτει. Αρχίζει να φεύγει ο κόσμος. Και τότε βλέπουμε το "θαύμα" μίας Ελληνικής κοινότητας. Κανείς δεν δίνει διαταγές, αλλά μόνοι τους, εθελοντές αρχίζουν να μαζεύουν τις καρέκλες και τα τραπέζια, να τα βάζουν σε τάξη, έτοιμα για να τα πάρει ένα φορτηγό την επόμενη μέρα. Άλλοι εθελοντές γεμίζουν σακούλες με σκουπίδια. Με την ίδια ικανότητα που επέδειξαν οι καλοί κάτοικοι της Λάγειας να ετοιμάσουν την γιορτή, έτσι τα έβαζαν όλα πίσω σε τάξη μετά που είχε τελειώσει – φαινόμενο που με εντυπωσιάζει συνεχώς για τον καλόκαρδο χαρακτήρα του λαού του όμορφου νησιού μας.

Σε προηγούμενο άρθρο έγραψα για την διαφορά στις Ελληνικές λέξεις «Έρωτα» και Αγάπη». Εδώ βλέπουμε παράδειγμα ΑΓΑΠΗΣ.