Καλό Χωριό Λεμεσού

Το Κουμανταροχώρι

Το Καλό Χωριό Λεμεσού βρίσκεται περίπου 21 χιλιόμετρα από την πόλη της Λεμεσού.  Γειτνιάζει με τα χωριά Ζωοπηγή, Λουβαράς, Άγιος Παύλος και Άγιος Κωνσταντίνος.

Το Καλό Χωριό Λεμεσού είναι ένα από τα 5 χωριά της Κύπρου με το ίδιο όνομα.  Οι κάτοικοι των χωριών αυτών άλλαξαν τις ονομασίες τους λόγω των παλαιότερων "ανάρμοστων" ονομασιών.  Σύμφωνα με την παράδοση, το Καλό Χωριό Λεμεσού πήρε το όνομά του από ένα περιστατικό όπου κάποτε ένας ξένος περνώντας από το χωριό ρώτησε μια κοπέλα πώς λένε το χωριό.  Επειδή όμως η κοπέλα ντρεπόταν να πει το πραγματικό του όνομα του χωριού το οποίο ήταν "Βιλλιρούθκια" είπε στον ξένο "Πάντως εν Καλό Χωριό" και απο τότε το χωριό είναι γνωστό με αυτό το όνομα.

Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού εγκαταστάθηκαν στο χωριό το 1865, ενώ σήμερα υπάρχουν γύρω στους 500 κατοίκους.

Στο χωριό δεσπόζει το μικρό πετρόκτιστο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου το οποίο κτίστηκε το 1768, ενώ στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η Εκκλησία της Αγίας Μαρίνας.

Το Καλό Χωριό είναι γνωστό για την Κουμανταρία αλλιώς το "Νάμα" που φτιάχνει.  Η κουμανταρία παρασκευάζεται από λευκό σταφύλι το οποίο ονομάζεται "ξυνιστέρι".  Για τον σκοπό αυτό στο χωριό έχουν δημιουργηθεί πολλοί αμπελώνες.  Στο Μουσείο Κουμανταρίας οι επισκέπτες μπορούν να δουν πώς γινόταν παλιά αλλά και σήμερα ο τρόπος παρασκευής της κουμανταρίας.  Οι επισκέπτες τους μήνες Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο μπορούν να δουν την απόσταξη της ζιβανίας από τους φλοιούς των σταφυλιών, αφού εξάγει όλο το χυμό για την κουμανταρία.  Τον υπόλοιπο χρόνο οι επισκέπτες μπορούν να δουν το "καζάνι" που χρησημοποιείται για την απόσταξη της ζιβανίας.

Απέναντι από το Μουσείο Κουμανταρίας βρίσκεται στο Μουσείου Ελιόμυλου, όπου εκθέτεται η παραδοσιακή παραγωγή ελαιόλαδου με τη χρήση παραδοσιακών εργαλείων και μηχανιμάτων.

Η δεξαμενή του χωριού δίπλα στους καφενέδες χρησημοποείται για να υδροδοτεί τα δέντρα και τους λαχανόκηπους (Κιτσινόγια) κοντά στην Πέρα Γειτονιά, τη νότια γειτονιά του χωριού.

Ιστορική αναφορά για το χωριό αποτελεί το κρυσφήγετο της Ε.Ο.Κ.Α., όπου οι αγωνιστές κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-1959 κρύβονταν από τους Άγγλους.  Να σημειωθεί ότι το κρυσφήγετο δεν ανακαλύφθηκε ποτέ.

Το χωριό χαρακτηρίζεται ως ένα παραδοσιακό κυπριακό χωριό.  Γεμάτο μικρά στενά δρομάκια και ανηφόρες, παραδοσιακές σκαλιστές ξύλινες πόρτες, ανθισμένους κήπους και βεράντες καλυμένες με κληματαριές.

Στο χωριό κατά την περίοδο του Πάσχα ακολουθούνται όλες οι κυπριακές παραδόσεις, από την περιφορά του επιταφίου στο χωριό μέχρι τα παιχνίδια.  Αυτό που το κάνει διαφορετικό είναι το έθιμο του χωριού ο "Κούττουκος".  Το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου η νεολαία του χωριού με πορεία από φορτηγά, τρακτέρ και μοτοσυκλέτες μεταβαίνει στο δάσος όπου κόβει τα ξύλα για το στήσιμο της "λαμπρατζιάς".  Η επιστροφή στο χωριό συνοδεύεται με τραγούδι και χορό.  Στήνονται τα ξύλα στο προαύλιο της εκκλησίας και αρχίζει ο χορός και το τραγούδι γύρω από τη "λαμπρατζιά".  Ακολούθως οι νέοι κάνουν βουτιές στην παγωμένη δεξαμενή του χωριού.

Αξίζει μια βόλτα στο μονοπάτι της φύσης.  Από τη νότια πλευρά του χωριού μπορεί κανείς να μπει στους κήπους με τις πορτοκαλιές, τις λεμονιές, τις καρυδιές και τις συκιές, και να θαυμάσει το πράσινο τοπίο με τη συνοδεία των τραγουδιών των πουλιών.

Το Καλό Χωριό Λεμεσού είναι το χωριό του πατέρα μου και του παππού μου.