Κοιλάνι

Ολόκληρο το Κοιλάνι είναι τόσο πυκνοκτισμένο και οι στέγες των σπιτιών είναι στην κυριολεξία ενωμένες

Το Κοιλάνι είναι ένα από τα κρασοχώρια της επαρχίας Λεμεσού. Είναι κτισμένο στην ανατολική πλευρά του βουνού Αφάμης και απέχει από την Λεμεσό 35 χιλιόμετρα.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 οι κάτοικοι του χωριού Κοιλάνι ανέρχονται στους 216, οι οποίοι (όχι όλοι) ασχολούνται με την παραγωγή κρασιού και καλλιεργούν αμπέλια, μηλιές, αχλαδιές και άλλα οπωροφόρα δένδρα και λαχανικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τα παλαιότερα χρόνια ευημερούσαν στο χωριό βιοτεχνίες όπως σιδεράδικα, τσαγκάραδικα, ξυλουργεία ενώ οι γυναίκες είχαν μεταξοσκώληκες από τους οποίους έβγαζαν μετάξι, ύφαιναν, κατασκεύαζαν μαντήλια,  βράκες και ζώστρες. Επίσης κεντούσαν την πιπίλλα, τον κροσιέ, τα λευκαρίτικα και πολλά άλλα.
Φωτογραφία: Γιάννης Παπαναστασίου

Η ονομασία του χωριού: 
Κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας το χωριό ονομάστηκε σε «Κοιλάνι», ενώ νωρίτερα ονομαζόταν Κούριον.  Το χωριό πήρε το όνομά του από την αρχαία πόλη «Κυλλήνη» της Πελοποννήσου στην Ελλάδα, απ΄ όπου κατάγονταν οι πρώτοι κάτοικοι του ή από τη θέση του εξαιτίας του ότι είναι κτισμένο σε μια «κοιλάδα».

Ιστορικά στοιχεία: 
Οι τάφοι και τα αγγεία που ανευρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στο Κοιλάνι, μαρτυρούν την ύπαρξη του από την Ρωμαϊκή εποχή. Επιπρόσθετα, το χωριό υπήρχε και κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, την φραγκοκρατία, την τουρκοκρατία όπως μαρτυρούν κατάλοιπα των εποχών αυτών.  Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας υπήρξε διοικητικό κέντρο και αποκαλείτο το κεφαλοχώρι των κρασοχωρίων και πρωτεύουσα του διαμερίσματος Κοιλανίου.Φωτογραφία:Constantinos Neophytou‎

Αξιοθέατα και εκκλησίες: 
Κάνοντας κανείς μια βόλτα στο Κοιλάνι θα συναντήσει την εκκλησία της Παναγίας της Ελεούσας, την εκκλησιά του Μονογενή και το εκκλησάκι της Αγίας Μαύρης και Τιμοθέου κάτω από ένα από τα μεγαλύτερα πλατάνια του νησιού. Επιπρόσθετα στο χωριό δεσπόζει το Μουσουλμανικό τζαμί το οποίο κάποτε ήταν ο χριστιανικός ναός της Αγίας Σοφίας. Φωτογραφία: Κωνσταντίνα Γ. Παύλου

Εντύπωση προκαλεί η καλοδιατηρημένη παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών με τα ψηλά ξωπόρτια, τις εσωτερικές αυλές με τα παραδοσιακά πήλινα πιθάρια και τα στενά ανηφορικά δρομάκια του χωριού που προκαλούν τον κάθε επισκέπτη να τα περιδιαβεί. Ολόκληρο το Κοιλάνι είναι τόσο πυκνοκτισμένο και οι στέγες των σπιτιών είναι στην κυριολεξία ενωμένες.

Στο χωριό υπάρχουν δυο αξιόλογα μουσεία, το Εκκλησιαστικό και το Αμπελουργικό στα οποία διατηρούνται αξιόλογα δείγματα της εκκλησιαστικής παράδοσης και της λαϊκής τέχνης, όπως και ένας παλιός Ελιόμυλος, ενα καταπληκτικό γεφύρι και το παλιό δημοτικό σχολείο.
Φωτογραφία: Constantinos Neophytou‎