Η Λάγεια
Παίρνει θέση στο «Guinness book of Records»
Τι ωραία μέρα ψυχαγωγίας και χαράς σε αυτό το μικρό χωριό της Λάγιας που βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς του Τροόδους! Ήταν Δευτέρα του Πάσχα ("Δευτέρα της Λαμπρής" στα ελληνικά, που κυριολεκτικά σημαίνει Δευτέρα της φωτεινότητας). Στην ελληνική παράδοση η περίοδος του Πάσχα αντιπροσωπεύει ισορροπία συγκράτησης και μετριοπάθειας κατά τη διάρκεια της νηστείας που ακολουθείται από διασκέδαση και εορτασμό το Πάσχα. Η Κυριακή του Πάσχα συνήθως είναι με την οικογένεια και τη Δευτέρα του Πάσχα έξω σε εκδηλώσεις όπως αυτή της Λάγιας με φαγητό, χορό και παραδοσιακά παιχνίδια σε μια γενική διάθεση χαράς και αγάπης.
Μετά το τελευταίο παραδοσιακό παιχνίδι, ο Κύριος Τάσος, ο παρουσιαστής της εκδήλωσης ανακοίνωσε ότι θα γίνει ένας άλλος διαγωνισμός στον οποίο θα συμμετέχουν όλοι ή σχεδόν όλοι.
Να ήταν παρόν κάποια μέλη της Τρόικας, φαντάζομαι πως θα μπορούσαν να συζητήσουν ως εξής:
«Αχ αυτοί οι Ελληνοκύπριοι – Τόσο στρες τους δίνουμε, και μαζεύονται στα βουνά και διασκεδάζουν. Δεν βρίσκεις υπερβολικά όλα αυτά τα χαμόγελα, τα γέλια, τα καλά φαγητά. Πάνω από 350 άτομα έχουν μαζευτεί σ’ αυτό το μικρό χωριό στα βουνά. Δεν θα έπρεπε να τους φορολογήσουμε κάπως;»
«Ρε κουμπάρε, πως να τους φορολογήσουμε; Μόνο 12 ευρώ πληρώνουν για το φαγητό και ολόκληρη μέρα διασκέδασης.»
«Αχ..Αν μπορούσαμε να φορολογήσουμε το κάθε χαμόγελο, την κάθε έκφραση χαράς, πόσα λεφτά θα βγάζαμε.»
Ο κύριος Τάσος συνέχισε με την εξήγηση για το στόχο να πάρει θέση το χωριό στο «Guinness book of Records» με το ρεκόρ ανθρώπων που συμμετέχει σε ένα χορό. Σηκώθηκαν οι παρόντες. Γέλασαν, απόλαυσαν, κέρδισαν, έστω και αν ήταν αστείο.
Μπράβο Λάγια! Μπράβο στους εθελοντές που δώσανε τον κόπο τους από καρδιάς! Μπράβο σε όλους που ήρθαν και κρατούν ζωντανά τα εθνικά μας έθη! Μπράβο σε όσους ξέρουν ακόμα στις δύσκολες σύγχρονες μέρες να απολαύσουν μία οικογενειακή μέρα με γέλιο, αγάπη και χαρά!
Αν χαμογελάσατε με την ιδέα της φορολογίας του γέλιου, διαβάστε το άρθρο για το βιβλίο μου