Πωμός - Παχύαμμος - Κάτω Πύργος

Η Ακριτική Κύπρος

Ταξιδεύουμε σήμερα σε ένα Ακριτικό χωριό της Κύπρου μας. Ακολουθήσαμε μια διαδρομή ονειρεμένη μέχρι τον τελικό μας προορισμό. Το πανέμορφο παραθαλάσσιο χωριό Πωμός.
Ξεκινήσαμε την διαδρομή μας ακολουθώντας την διαδρομή Λεμεσού - Πάφου και κατευθυνθήκαμε δυτικά προς Πόλη Χρυσοχούς.
Περνώντας από τα χωριά Αργάκα, Νέα Δήμματα, Αγία Μαρίνα Χρυσοχούς τις ομορφιές που αντίκρυσαν τα ματιά μας δύσκολα θα σας τις περιγράψω σε ένα άρθρο λίγων γραμμών.

Απέραντη θάλασσα με πεντακάθαρα τουρκουάζ νερά, κάποτε άγρια και κάποτε ήρεμα μικροί κολπίσκοι που σε προσκαλούν να σταματήσεις το αυτοκίνητο και να κολυμπήσεις στα νερά ξεχνώντας κάθε έγνοια, να αφεθείς στην ομορφιά του τοπίου να ξεκουραστείς . Είδαμε τον ουρανό να σμίγει με την θάλασσα, ανθρώπους ανέμελους να κολυμπούν, ξέγνοιαστους ανθρώπους με καλή καρδιά.

Φτάνοντας στον Πωμό παρατηρήσαμε ότι είναι ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους που ζουν κυρίως από τα προϊόντα που παράγουν και από τον τουρισμό, καθώς υπάρχουν πολλά καταλύματα και σπίτια για ενοικίαση. Το καλοκαίρι η περιοχή σφύζει από ζωή, ενώ αν σας αρέσει η ησυχία καλύτερα να επισκεφτείτε την περιοχή τον χειμώνα.

Κάτι που μας έκανε εντύπωση είναι ότι ο Πωμός περικυκλώνεται από δάσος και μπροστά του απλώνετε η θάλασσα. Είναι τρομερή η αντίθεση του τοπίου, όπου και να κοιτάξεις βλέπεις την φύση να μεγαλουργεί. Το πράσινο του βουνού να σε ξεκουράζει και το μπλε της θάλασσας να σε ηρεμεί.

Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο πήραμε το αυτοκίνητο μας και κινήσαμε για την σπηλιά του Δράκου. Η διαδρομή ήταν ευκολότερη από όσο περίμενα καθώς δεν χρειάστηκε να περπατήσουμε και πολύ μέχρι να την βρούμε. Πως να σας περιγράψω το θαύμα της φύσης που απλώνονταν τώρα μπροστά στα έκπληκτα μου μάτια... Μικρά βότσαλα στα πόδια μας η θάλασσα ήρεμη και πίσω μου η περιβόητη σπηλιά που γέννησε τον θρύλο για τον Άγιο Γεώργιο και τον Δράκο καθώς πιστεύετε ότι η σπηλιά ήταν η κατοικία του περιβόητου Δράκου. Ένα σπήλαιο τεράστιων διαστάσεων και από τον βράχο παρατήρησα ότι έτρεχε ένα μικρό ρυάκι, και προς μεγάλη μου έκπληξη το νερό ήταν γλυκό και πόσιμο.

Αφού εξερευνήσαμε την σπηλιά βγάλαμε τις φωτογραφίες μας σαν γνήσιοι εξερευνητές κατευθυνθήκαμε προς το μικρό γραφικό λιμανάκι του Πωμού. Ένα πολύ μικρό λιμάνι που φιλοξενεί τις βάρκες των ψαράδων της περιοχής καθώς το χωριό είναι όπως καταλάβαμε ψαροχώρι. Επειδή μας άρεσε πάρα πολύ το ξανά επισκεφτήκαμε και το βραδύ όπου φωτισμένο ήταν ακόμα πιο όμορφο.

Η επομένη μέρα μας βρίσκει στον Παχύαμμο ένα μικρό χωριό μετά τον Πωμό, για να επισκεφτούμε την εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ όπου χιλιάδες Χριστιανοί επισκέπτονται κάθε χρόνο αφήνοντας το τάμα τους και προσκυνώντας τον τάφο του Αγίου που βρίσκεται εντός του Ναού. Κάθε χρόνο στην γιορτή του Αγίου Ραφαήλ την Τρίτη της Διακαινησίμου γίνεται μεγάλο πανηγύρι περιμετρικά του Ναού προσελκύοντας πλήθος κόσμου.

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας προς ένα χωριό απομακρυσμένο αλλά η διαδρομή σε κάνει να ξεχνάς την κούραση που ίσως νιώσεις μέχρι να φτάσεις καθώς περνάς μέσα από το δάσος, ένα καταπράσινο χαλί που απλώνεται μπροστά στα μάτια σου, τις βαρκούλες να κάνουν τα δικά τους παιχνίδια με τον αφρό και τα κύματα. Το μόνο που σου μαυρίζει τη ψυχή είναι το μικρό κομμάτι που είναι υπό τουρκική κατοχή τα ονομαζόμενα Κόκκινα.

Φτάσαμε λοιπόν στον Πύργο. Ένα χωριό που σου θυμίζει Ελλάδα νιώθεις προς στιγμής ότι έχεις φύγει από την Κύπρο και έχεις βρεθεί κάπου αλλού, σε ένα χωριό όπου ο χρόνος κυλά αργά και ξέγνοιαστά.
Λίγο έξω από το χωριό βρήκαμε την ξακουστή εκκλησία της Πανάγιας της Γαλόκτιστης όπου το λέει και η ονομασία και είναι φτιαγμένη από γάλα καθώς ήταν θέλημα της Πανάγιας αφού όσες φορές προσπάθησαν να την κτίσουν με νερό και χώμα το ξωκκλήσι δεν στεκόταν. Το εκκλησάκι είναι πάντα ανοιχτό για τους προσκυνητές και μια μεγάλη εικόνα αντίγραφο της αυθεντικής κοσμεί την μέση του Ναού. Μπορείτε να ανάψετε το κεράκι σας η να αφήσετε το τάμα σας στο μεγάλο δέντρο που βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας.

Φτάνουνε στο τέλος της διαδρομής μας και μοιραζόμαστε μαζί σας τον λόγο που παρομοιάστηκε το χωριό Πωμός με την Σαντορίνη. Μα φυσικά το ηλιοβασίλεμα, τέτοιο μαγευτικό ηλιοβασίλεμα δεν υπάρχει σε ολόκληρη την Κύπρο. Ο ήλιος σβήνει σιγά σιγά μέσα στην θάλασσα σκορπώντας τις αποχρώσεις του το πορτοκαλί με το κίτρινο μέσα στην θάλασσα που παίρνει με της σειρά της ένα άλλο χρώμα μωβ με σκούρο μπλε. Μοιάζει σαν καρτ ποστάλ σαν ένα κομμάτι από παράδεισο μπροστά στα έκπληκτα μας μάτια, σαν τον πίνακα του καλυτέρου ζωγράφου.