Προφήτης Ηλίας στη Λόφου

Κυριαρχεί το λευκό χρώμα και μια απλή κεραμιδένια σκεπή

Στην σημερινή μας εξόρμηση πήραμε τις αποσκευές μας την καλή μας διάθεση και ξεκινήσαμε για μια νέα ανακάλυψη. 

Στον δρόμο των Πλατρών με κατεύθυνση προς το Τρόοδος πήραμε την στροφή προς το χωριό Λόφου.

Δεν είχαμε κάνει ξανά την διαδρομή αλλά μια αόρατη δύναμη μας έσπρωξε τελευταία στιγμή να κατευθυνθούμε προς τα εκεί. 

Η διαδρομή ξεκινά κατά μήκος του φράγματος του Κούρη και δεν μπορεί να μην  σε συναρπάσει το πράσινο τοπίο με τις εναλλαγές των χρωμάτων, τα αγριολούλουδα που ευωδιάζουν, τα αγριοκάτσικα που κάνουν τις βόλτες τους στις απότομες πλάγιες του βουνού, το γαλανό του ουρανού και οι ακτίδες του ήλιου που παίζουν με το νερό του φράγματος δημιουργώντας ένα πίνακα ζωγραφικής να απλώνετε μπροστά στα μάτια σου.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας προς το χωριό κάνουμε στάση σε ένα ξωκλήσι κτισμένο ψηλά στο βουνό όπως αρμόζει στον Προφήτη Ηλία. Το εκκλησάκι είναι κτισμένο ανάμεσα στο πευκοδάσος και επίσης υπάρχουν παγκάκια και εκδρομικός χώρος για να ξεκούραστης και να απολαύσεις το σνακ σου.  

Στην άκρη του δάσους  υπάρχει και παιδική χαρά για τους μικρούς μας φίλους.. εντύπωση μου έκαναν οι κούνιες  που έχουν θέα τα βουνά απέναντι,  το φράγμα του Κούρη και αν ο καιρός το επιτρέπει βλέπεις μέχρι την θάλασσα. 

 Το εκκλησάκι δεν είναι πολύ παλιό ούτε είναι ένα θαύμα αρχιτεκτονικής είναι όμως απλό, λιτό απέριττο και πλήρως  εναρμονισμένο με τον χώρο.  Έχει ανακαινισθεί  γύρω στο  2000 και εξωτερικά κυριαρχεί το λευκό χρώμα και μια απλή κεραμιδένια σκεπή. Στο εσωτερικό υπάρχει το εικονοστάσι και λίγες φορητές εικόνες. Ο Προφήτης Ηλίας  γιορτάζει στις 20 Ιουλίου, το εκκλησάκι είναι πάντα ανοιχτό για προσκύνημα αλλά την Καθαρά Δευτέρα έχει την τιμητική του καθώς ο χώρος γεμίζει από κόσμο  που μαζεύεται από το χωριό και από τα γύρω χωριά για να «κόψει την μύτη της Σαρακοστής».