Στα Λεύκαρα συναντάς την ομορφιά της απλότητας και την απλότητα της ομορφιάς

Εγώ η Άντρη

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα Λεύκαρα βρίσκονται στο κέντρο του νησιού γιατί είτε ξεκινάς από τη Λευκωσία είτε από τη Λεμεσό πρέπει να οδηγήσεις περίπου 30 με 40 λεπτά.

Είναι ένα χωριό πετρόκτιστο παραδοσιακό με στενά πλακόστρωτα δρομάκια. Οι κάτοικοι του αναπαλαίωσαν τα σπιτάκια τους σύμφωνα με την κυπριακή αρχιτεκτονική και έχουν φυτέψει παντού μέσα σε δοχεία δημιουργώντας έτσι ένα σκηνικό που κάνει τον περίπατο στους δρόμους του χωριού Λεύκαρα απολαυστικό.

Είναι αυτή η ομορφιά της απλότητας, πού την διακρίνεις στο λιτό σχεδιασμό και στην ομορφιά της πέτρας που σε κάνει να μην θες να φύγεις από το χωριό.
Για το όνομα του είναι πολλές οι εκδοχές. Άλλοι λένε ότι το πήρε από το λευκό χρώμα των ασβεστόλιθων στη γύρω περιοχή άλλοι επειδή η περιοχή είχε πολλές λεύκες κι άλλοι γιατί κάποιος κάποτε πήγε να κατοικήσει στα Λεύκαρα και λεγόταν Λεύκαλος, οπότε διαλέξτε και πάρτε αυτό που σας ταιριάζει.

Τα όμορφα Λεύκαρα είναι φημισμένα για τα Λευκαρίτικα κεντήματα.

Η εικόνα του να βλέπεις γυναίκες όλων των ηλικιών να κάθονται στα καντούνια και να κεντούν  είναι συνηθισμένη στη καθημερινότητα του χωριού.
Λέγεται ότι ο  Leonardo da Vinci  επισκέφθηκε κάποτε το χωριό και πήρε ένα από τα κεντήματα στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου.
Όταν το χωριό φανεί από μακριά το πρώτο που ξεχωρίζεις είναι η εκκλησία του Τίμιου Σταυρού. Τα βράδια του καλοκαιριού είναι φωταγωγημένος και φαντάζει πολύ εντυπωσιακός.

Σήμερα το χωριό είναι πολύ προσιτό στους ξένους επισκέπτες. Διαθέτει ξενοδοχεία και ταβερνάκια αλλά και απλές καφετέριες που όλα σμίγουν το παλιό με το σημερινό στοιχείο παραμένοντας όμως κομμάτι της κυπριακής παράδοσης.

Πραγματικό στολίδι του χωριού είναι το γυμνάσιο λύκειο των Λευκάρων πού έγινε περιφερειακό από το 1986 και από τότε έχει μια ανοδική πορεία
Κάποιος που θα επισκεφθεί σήμερα τα Λεύκαρα μπορεί να μάθει πολλά και για το κέντημα της δαντέλλας αλλά και για την κατασκευή ασημένιων αντικειμένων, στο κέντρο χειροτεχνίας Λευκάρων και στο Μουσείο παραδοσιακής κεντητικής και αργυροχοΐας .

Όταν κάποτε δούλευα στα Λεύκαρα  λάτρεψα τον διάσημο Λευκαρίτικο Tταβά. Μιλάμε για THN νοστιμιά που είναι απλά κατσίκι ή αρνί με το κόκκαλο παρακαλώ, που ψήνεται στο πήλινο (τταβά) με ρύζι πατάτες ντομάτα κρεμμύδια κρασί ελαιόλαδο και μυρωδικά, με την αρτυσιά (κύμινο) απαραίτητο συστατικό. Μμμμ γιάμ γιάμ άντε σας αφήνω γιατί μου τρέξανε τα σάλια και όλα συνωμοτούν στο να μην αρχίσω δίαιτα. 

Καλά να περνάτε!