Γυρίζοντας το χρόνο πίσω

Η Λεμεσός πίσω από τις παλιές πόρτες

Είναι μαγικό να μπορείς έστω και με τη σκέψη, να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο, περπατώντας σε άλλες εποχές, συζητώντας με άλλους ανθρώπους, μυρίζοντας άλλες μυρωδιές και ακούγοντας άλλους θορύβους.

Μια Κυριακάτικη βόλτα στα σοκάκια της παλιάς Λεμεσού είναι ικανή να σε ταξιδέψει πολλά χρόνια πίσω, στη Λεμεσό του χθες.  Ευτυχώς η αρχοντική αρχιτεκτονική της πόλης δεν έχει χαθεί εντελώς στο χρόνο.  Κάποια αρχοντικά σώζονται μέχρι σήμερα, αναπαλαιώνονται και συντηρούνται.

Κάθε μου βόλτα στα δρομάκια αυτά με σπρώχνει να ανοίξω τις πόρτες των παλιών αρχοντικών και να ζήσω το χθες.  Ποιοι ζούσαν εκεί;  Πόσοι ζούσαν; Ποια ήταν η δουλειά τους; Με τι ασχολούνταν; Τι κουβέντιαζαν;  Πώς ήταν η ζωή στη Λεμεσό δεκάδες χρόνια πριν;

Κάνοντας λοιπόν μια σύντομη έρευνα και ανακαλύπτοντας παλιές φωτογραφίες δημιουργείται μια συμβατική εικόνα της παλιάς Λεμεσού.

Πηγαίνοντας πίσω γύρω στη δεκαετία του 1930 και μετά, η Λεμεσός ήταν σαφώς μικρότερη και με λιγότερους κατοίκους σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα.  Πολλοί δημοφιλής δρόμοι σήμερα όπως η λεωφόρος Μακαρίου και η Γρίβα Διγενή, ήταν χωράφια τα οποία οι άνθρωποι διέσχιζαν με τα γαϊδούρια τους!  Η οδός Ανεξαρτησίας και ο Πεντάδρομος εκ τότε αποτελούσαν εμπορικές οδούς με διάφορα μικροκαταστήματα.

Η Α' Δημοτική Αγορά, το παντοπωλείο, στην πλατεία της Κουνναπιάς η οποία πήρε το όνομά από το δέντρο που δεσπόζει στην πλατεία, ήταν ο χώρος από τον οποίο οι κάτοικοι της πόλης έκαναν τα ψώνια τους και πουλούσαν την πραμάτια τους.  Στην πλατεία βρίσκονταν μαγειρία και καφενεία όπου οι κάτοικοι συζητούσαν τα νέα της πόλης τους.

Το ομορφότερο στοιχείο της παλιάς Λεμεσού είναι οι σκαλιστές και χρωματιστές πόρτες των παλιών αρχοντικών.  Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός που υιοθετήθηκε για την κατασκευή αρχοντικών σπιτιών και δημόσιων κτηρίων όπως το Ταχυδρομείο και το Δημαρχείο, είναι κατάλυμα της Βρετανικής Αποικιοκρατίας στο νησί.  Επίσης και ο καθεδρικό ναός Αγίας Νάπας ο οποίος χτίστηκε γύρω στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα, διαθέτει στοιχεία της παραδοσιακής βρετανικής αρχιτεκτονικής.

Η Λεμεσός ήταν ανέκαθεν η πόλη του γλεντιού και της διασκέδασης, έτσι το έθιμο του Καρναβαλιού έχει τις ρίζες του πολλά χρόνια πίσω.  Το έθιμο ξεκίνησε από ομάδες ανθρώπων που τους άρεσαν το γλέντι και η διασκέδαση και διοργάνωναν συγκεντρώσεις με φαγητό και άφθονο κρασί.  Όταν η διασκέδαση έφτανε στα ύψη, έβγαιναν στους δρόμους κάνοντας αυτοσχέδιες παρελάσεις καθιερώνοντας σιγά σιγά ως θεσμό το γνωστό και μεγαλύτερο καρναβάλι της Κύπρου.

Αυτή ήταν μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, στη Λεμεσό του χθες.  

Η ιστορία της Λεμεσού αλλά και η σημερινή μορφή της οφείλουν την αναγνώριση όλων!