Αλέκτορα

Πριν ο Λέκτωρ λαλήσει...την είπαν Παφίτικη ενώ είναι σε άλλη επαρχία

Η Αλέκτορα είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού το οποίο βρίσκεται στο δυτικό άκρο της πόλης, στα σύνορα με την επαρχία Πάφου. Η Αλέκτορα, είναι κτισμένη σε υψόμετρο 365 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.Φωτογραφία: Filippos Athanasiou

Στα νότια και νοτιανατολικά συνορεύει με το Πισσούρι, στα ανατολικά με την Πλατανίσκια, στα βόρεια με την Αρχιμανδρίτα και στα δυτικά με τα Κούκλια.Φωτογραφία: Κοινοτικό Συμβούλιο Αλέκτορας

Η Αλέκτορα αποτελεί μέρος της περιοχής Natura 2000 με το όνομα «Χα-ποτάμι» μαζί με άλλα 8 γειτονικά της χωριά, τόσο της επαρχίας Λεμεσού όσο και της Πάφου. 

Η ονομασία του χωριού: 
Η ονομασία της Αλέκτορας προέρχεται από τη λέξη αλέκτωρ που σημαίνει κόκορας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1958 οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι του χωριού είχαν υιοθετήσει την εναλλακτική ονομασία του χωριού «Gökağaç», που σημαίνει δέντρο του ουρανού.

Η ιστορία της Αλέκτορας: 
Το χωριό δημιουργήθηκε από τους κατοίκους των γειτονικών χωρίων οι οποίοι ασχολούνταν με την παραγωγή του κουκουναριού κατά την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στον Κάμπο του χωριού. Αιώνες αργότερα δημιουργήθηκαν αμπελώνες, από το σταφύλι των οποίων παραγόταν η κουμανταρία.

Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας αποτελούσε βασιλικό φέουδο. Όταν οι κάτοικοι του χωριού διωχθήκαν ή δολοφονήθηκαν, στο χωριό εγκαταστάθηκε πληθυσμός από τη Συρία και την Παλαιστίνη, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από τη γη τους την εποχή των Σταυροφοριών.
Φωτογραφία: Κοινοτικό Συμβούλιο Αλέκτορας

Κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, το 1571, οι Φράγκοι και οι Λατίνοι κάτοικοι της Αλέκτορας αναγκάστηκαν να ασπαστούν τον Ισλαμισμό για να μην πληρώνουν βαριές φορολογίες και να μην διώκονται από τους Οθωμανούς. Και κάπως έτσι η Αλέκτορα μετατράπηκε σε τουρκοκυπριακό χωριό. Στα τέλη του 19ου αιώνα οι λιγοστοί ελληνοκύπριοι που κατοικούσαν το χωριό το εγκατέλειψαν.

Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι του χωριού μετακινήθηκαν στη Βρετανική Βάση Ακρωτηρίου οπού παρέμειναν εκεί έως τον Ιανουάριο του 1975. 

Μετα την ανταλλαγή πληθυσμού, στην Αλέκτορα κατοίκησαν Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες από τις κατεχόμενες περιοχές.

Αξιοθέατα και εκκλησίες:
Κάνοντας κανείς μια βόλτα στο χωριό Αλέκτορα θα συναντήσει την εκκλησιά της Αγίας Άννας η οποία βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Οθωμανικό τζαμί. Επιπρόσθετα στο χωριό υπάρχει το παλιό δημοτικό σχολείο, το οποίο μετατράπηκε στην αρχή σε Ελληνικό σχολείο και στην συνέχεια και αφού αυτό έκλεισε λόγω της μη συμπλήρωσης του αριθμού μαθητών που θα δικαιολογούσε την λειτουργία του, μετατράπηκε σε πολιτιστικό κέντρο.
Φωτογραφία:Κοινοτικό Συμβούλιο Αλέκτορας

Εντύπωση προκαλεί η αρχιτεκτονική του χωριού η οποία κυμαίνεται αναμεσά στο παλιό και το νέο, το παραδοσιακό και το μοντέρνο. Όμορφα παραδοσιακά σπιτάκια ξεπροβάλουν στους δρόμους του χωριού, με πετρόκτιστο κατώι και όμορφο πλινθόκτιστο ανώι, που σμίγουν με μοντέρνα σπίτια σύγχρονης αρχιτεκτονικής, τα οποία εν τούτοις, είναι λιγοστά βάσει και των κατοίκων του χωριού.
.Φωτογραφία: Κοινοτικό Συμβούλιο Αλέκτορας

Πληθυσμός:
Το 1881 η Αλέκτορα αριθμούσε 230 μονίμους κατοίκους. Το 1973 ο πληθυσμός του χωριού έφτασε στο αποκορύφωμα του με 490 κατοίκους. Το 1975 πραγματοποιήθηκε η ανταλλαγή πληθυσμού και οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι του μετεγκαταστάθηκαν στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου. Από το 1976 παρατηρείται μείωση του πληθυσμού της Αλέκτορας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η Αλέκτορα είχε 64 μονίμους κατοίκους. 

Οι καλλιέργειες του χωριού: 
Στην Αλέκτρορα, αιώνες πριν καλλιεργούνταν κουκουνάρια στον κάμπο του χωριού. Στην συνέχεια αρχίσαν να καλλιεργούνται αμπέλια από τα οποία παράγετο το σταφύλι που φέρει το όνομα «ξυνιστέρι». Τον 20ο αιώνα ευδοκιμεί στην περιοχή η ποικιλία αμπελιού με την ονομασία «Σουλατνίνα»
Φωτογραφία: Costa Astir

Για τον χάρτη της περιοχής πατήστε ΕΔΩ