Καμινάρια

Το ήξερες ότι είναι κάτω από το Τζηρυτζίν;

Το χωριό Kαμινάρια είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 780 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, στις πλαγιές μικρής κοιλάδας, που διασχίζεται από παραπόταμο του Διαρίζου. Το εν λόγω χωριό περιτριγυρίζεται από βουνοκορφές, που φθάνουν μέχρι τα 1025 μέτρα και ανήκει στη γεωγραφική περιφέρεια της Μαραθάσας.
 Φωτογραφία: giannis39

Τα Καμινάρια βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από τα ορεινά θέρετρα του Προδρόμου και των Πάνω Πλατρών, ωστόσο δεν έχουν γνωρίσει οποιαδήποτε τουριστική ανάπτυξη μέχρι σήμερα (2018).Φωτογραφία: Thea Georgiou‎

Τα καμινάρια είναι χτισμένα κάτω από το βουνό Τζηρυτζίν. Σύμφωνα με την παράδοση και μαρτυρίες κάποιον κατοίκων, τα παλαιότερα χρόνια ο Ιεροκήρυκας ανέβαινε εκεί για να αναγγείλει σημαντικά γεγονότα και να κηρύττει τον Λόγο του Κυρίου.

Η ονομασία του χωριού Kαμινάρια: 
Το όνομά του οφείλεται στα πολλά καμίνια που υπήρχαν παλαιότερα στην περιοχή στα οποία ζεσταίνονταν κομμάτια από ξύλο πεύκου για να αφαιρεθεί η ρητίνη, που χρησιμοποιείτο για την επικάλυψη των πήλινων αγγείων, ώστε να αποκτήσουν στεγανότητα. 
Φωτογραφία: Xanthos Athinodorou

Ιστορικά στοιχεία: 
H παλαιότερη μαρτυρία για το χωριό Kαμινάρια προέρχεται από έγγραφο που ανάγεται στις πρώτες δεκαετίες του 16ου αιώνα, κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Εκείνη την περίοδο υπήρχαν δύο ξεχωριστοί οικισμοί, τα Πάνω και Κάτω Kαμινάρια. Οι δύο αυτοί οικισμοί ανήκαν στο φέουδο του κόμη της Έδεσσας.

Σταδιακά, οι κάτοικοι των περιοχών αυτών μετακινήθηκαν στη σημερινή τοποθεσία του χωριού Kαμινάρια, που παρείχε μεγαλύτερη ασφάλεια στους κάτοικους από τις επιδρομές. 

Η δημιουργία του σημερινού χωριού τοποθετείτε στον 16ο αιώνα, πιθανόν κατά τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπως μαρτυρεί έγγραφο που φυλάσσεται στο Αρχείο της Ιεράς Μονής Kύκκου.Φωτογραφία: Γεωργιάδης

Εκκλησίες: 
Στα Καμινάρια υπάρχουν τέσσερις εκκλησίες. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κτίσμα του 18ου αιώνα, η εκκλησία του Αγίου Eρμόλαου κτίσμα του 17ου αιώνα, η εκκλησία της Παναγίας της Καρδοβαστάζουσα κτίσμα του 16ου αιώνα και η εκκλησία του Άγιου Βασίλειου κτίσμα και αυτή του 16ου αιώνα. 
Φωτογραφία: Maria Kiriakou

Καλλιέργειες, ασχολίες και προϊόντα: 
Οι κάτοικοι του χωριού Καμινάρια, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ασχολούνταν και με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Βασικές καλλιέργειες ήταν το κριθάρι, το σιτάρι, πατάτες και φασόλια. Καλλιεργούνταν ακόμη δέντρα ξηρών καρπών, όπως καρυδιές και αμυγδαλιές, καθώς και ελιές. Πολλές από τις εκτάσεις που δεν ήταν αρδεύσιμες μετατράπηκαν σε αμπελώνες, όπου φυτεύτηκαν κυρίως ποικιλίες άσπρου και μαύρου σταφυλιού. 

Σημαντικά προϊόντα που παρήγαγαν στην περιοχή ήταν σταφίδα, σουτζούκος, τα κιοφτέρια, τον παλουζέ και το έψημα. 

Στα χρόνια της Αγγλοκρατίας η γεωργία επεκτάθηκε και στην καλλιέργεια οπωροφόρων δένδρων, κυρίως κερασιών, μηλιών, αχλαδιών, δαμασκηνιών και ροδάκινων. H κτηνοτροφία ήταν πολύ περιορισμένη.Φωτογραφία: Ταξιδεύοντας με μια καμερα

Αξίζει να σημειωθεί ότι τέσσερα χιλιόμετρα από το χωριό Καμινάρια θα συναντήσει κανείς το ενετικό γεφύρι της Ελιάς που βρίσκεται στο δάσος Πάφου, κτισμένο πάνω στον Φοινιώτη ποταμό. Στο γεφύρι της Ελιάς ενώνεται ο ποταμός των Καμιναριών και παραπόταμοι του Διαρίζου ποταμού.

Αυτό το γεφύρι είναι οξυκόρυφο και έχει κύριο χαρακτηριστικό στις δύο πλευρές του βόρεια και νότια χαραγμένους σταυρούς πάνω σε πέτρες. Η ονομασία, όπως λέει και η ίδια η λέξη, προήλθε από το δέντρο ελιά, όπου αφθονούσε και καλλιεργείτο στην περιοχή.

Η σημασία του γεφυριού ήταν η σύνδεση προς τα ανατολικά με το χωριό Φοινί και προς βοριοανατολικά με την Μαραθάσα όπου ακολουθούσαν τον δρόμο προς την Πάφο.Φωτογραφία: Vasilis Christou

Για τον χάρτη της περιοχής πατήστε ΕΔΩ