Βίκλα

Ερειπωμένο αλλά εντυπωσιακό

Η Βίκλα είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού το οποίο βρίσκεται στα όρια των επαρχιών Λεμεσού και Λάρνακας και είναι κτισμένη σε υψόμετρο 455 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Στα νοτιοανατολικά συνορεύει με τη Βάσα Κελλακίου, στα νότια με τη Σανίδα, στα δυτικά με το Κλωνάρι και στα βόρεια με την Ακαπνού.

Πρέπει να σημειωθεί ότι διοικητικά αποτελεί κοινοτικό συμβούλιο αν και τις τελευταίες δεκαετίες το χωριό είναι εγκαταλελειμμένο. Το χωριό εξακολουθεί να υφίσταται σαν διοικητική μονάδα, με τον πρόεδρο της κοινότητας να διορίζεται από το Υπουργείο Εσωτερικών.
Φωτογραφία: Yiannis Makriyianni‎

Ιστορικά στοιχεία: 
Το χωριό Βίκλα ήταν κατά τα παλαιότερα χρόνια, χωριό της Μεγάλης Κομμανταρίας. Κάπου στα 1980 εγκαταλείφθηκε ολοκληρωτικά και σήμερα στο χωριό υπάρχουν μόνο χαλάσματα των τότε κατοικήσιμων σπιτιών και της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα που είναι το μοναδικό κτίσμα που στέκετε επιβλητικό και δεσπόζει της περιοχής. Φωτογραφία: Filippos Athanasiou

Πρέπει να σημειωθεί ότι, σήμερα στο χωριό έχει δημιουργηθεί γήπεδο γκολφ και είναι το μοναδικό πράγμα που προσθέτει ζωή στην περιοχή. 
Φωτογραφία: Miranda Pavlou

Πληθυσμός:
Η Βίκλα έχει περάσει μέσα από αρκετές αυξομειώσεις πληθυσμιακά αν και πάντα είχε λιγοστούς κατοίκους. Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι κάτοικοι του το εγκατέλειψαν. Πιο συγκεκριμένα το 1881 είχε 49 κατοίκους, το 1891 είχε 53, το 1901 είχε 46 ενώ το 1911 μέχρι το 1921 είχε 47 κατοίκους. Το 1931 αυξήθηκαν σε 55 και μειωθήκαν σε 43 το 1946. Το 1960 είχαν μείνει μόνο 22 οι οποίοι μειωθήκαν στους 8 το 1973,στους 4 το 1976, στους 6 το 1982 και από το 1992 παραμένει εγκαταλελειμμένο. 

Αξιοθέατα και εκκλησία: 
Κάνοντας κανείς μια βόλτα στο εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο πια χωριό Βίκλα θα διακρίνει την μαεστρία με την οποία ήταν κάποτε κτισμένα τα σπίτια και στην κορυφή του λόφου που κάποτε στεκόταν μεγαλεπήβολο το μοναστήρι, σήμερα θα συναντήσει μόνο το καθολικό του ναού σε αρίστη κατάσταση. Πρόκειται για μια πετρόκτιστη εκκλησιά, σε σχήμα βασιλικής με ξύλινη, δίρριχτη και οξυκόρυφη κεραμοσκεπή στέγη. Τα κεραμίδια είναι επιπέδου τύπου και έχει καμπαναριό. Ο ναός έχει δεχθεί επέκταση προς τα δυτικά δίνοντας του, την μορφή στοάς, αφού το πλάτος δεν ξεπερνά τα 3 μετρά και το μήκος επεκτείνεται στα 20 μετρά περίπου.

Ο κάμπος που άλλοτε έσφυζε από ζωή και εξασφάλιζε τα προς το ζην στους κατοίκους του χωριού πήρε μια εντελώς διαφορετική μορφή και δεν θυμίζει τίποτα από τα παλαιότερα χρόνια, αφού είναι πλέον γήπεδο του γκολφ.  

Φωτογραφία: Miranda Pavlou‎

Τα σπίτια ήταν κτισμένα βάσει της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των ημιορεινών περιοχών του νησιού μας. Πιο συγκεκριμένα, έκτιζαν με πετρά το ισόγειο και με πλίνθους το ανώι. Τα σπίτια έκλειναν με μεγάλες ξύλινες εξώπορτες,  οι οποίες οδηγούσαν στο εσωτερικό του σπιτιού, στην εσωτερική αυλή, στον ηλιακό, στο δίχωρο. Γύρω από την αυλή, υπήρχαν τα δωμάτια για την οικογένεια, οικιακοί και άλλοι χώροι καθημερινής χρήσης ενώ στο ανώι ήταν τα υπνοδωμάτια. Φωτογραφία: Yiannis Makriyianni‎

Για τον χάρτη της περιοχής πατήστε ΕΔΩ