Δεν έχουμε κουράγιο ούτε να φάμε!

Εξομολόγηση δυο Ιταλών γιατρών!

Ο Roberto Tonelli και η Ivana Castaniere γνωρίστηκαν στο νοσοκομείο. Εκείνη ήταν η διευθύντριά του. Έχουν μια κόρη 2 ετών και ετοίμαζαν το γάμο τους τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Μέχρι που συνέβη ο κορωνοΪός.

Εργάζονται ως πνευμονολόγοι σε νοσοκομείο της πόλης Μόντενα. «Το χειρότερο είναι ότι δε θέλεις αυτός που αγαπάς να βλέπει αυτό που βλέπεις. Αλλά τουλάχιστον το πρόσωπό της είναι το πρώτο πράγμα που βλέπω όταν βγάζω τη μάσκα», δηλώνει ο Roberto.

Το χειρότερο είναι όμως, όπως λένε, οι ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν το κινητό ως συντροφιά στην απομόνωση. Διαβάζουν στις ειδήσεις για τον αριθμό των νεκρών που αυξάνεται, γνωρίζουν ότι τα στατιστικά δεν είναι με το μέρος τους. Και συχνά πεθαίνουν μόνοι. «Με ρωτάνε: θα πεθάνω;».

Το ζευγάρι έχει να δει την κόρη του βδομάδες -η μικρή μένει με τους παππούδες της. «Συναντιόμαστε το βράδυ με σημάδια στο πρόσωπό μας από τις μάσκες. Γυρνάμε στο σπίτι και συχνά δεν έχουμε κουράγιο ούτε να φάμε, θέλουμε απλώς να κοιμηθούμε γιατί από αύριο ξεκινά το ίδιο. Δουλεύουμε 12 -14 ώρες τη μέρα», λέει η Ivana.