«Οι Καρέκλες» του Ευγένιου Ιονέσκο

Σκηνοθεσία Γιώργου Μουαΐμη

Παρουσιάζει το Θέατρο Δέντρο
Οδός - Ενότητος 44, Παλουριώτισσα, 1041, Ενορία Παναγίας, Λευκωσία.
Από 19 Ιανουαρίου μέχρι 18 Μαρτίου 2018!

Το Θέατρο Δέντρο παρουσιάζει την θεατρική παράσταση «ΟΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ» του Ευγένιου Ιονέσκο σε μια σκηνοθεσία του Γιώργου Μουαΐμη και πρωταγωνιστές τον Σταύρο Λούρα και την Αννίτα Σαντοριναίου.

Πρεμιέρα: Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018.

Περίληψη του έργου:
Ένα υπερήλικο ζευγάρι είναι φύλακες σ’ ένα ερημικό νησί. Αποκομμένοι και απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο δεν τους μένει, φαινομενικά, τίποτα άλλο από το να αναπολούν τη ζωή τους και να σκαρώνουν παιχνίδια για να κυλίσουν λίγο παραπέρα τον σταματημένο χρόνο. Στην πραγματικότητα όμως, θέτει σε κίνηση τη Μεσσιανική αντίληψη για τον κόσμο στο μυαλό του γέρου που οραματίζεται για τον εαυτό του - το ρόλο του Μεσσία - και επεξεργάζεται ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας… γι’ αυτό και έχει καλέσει κόσμο στο νησί για να το επεξηγήσει. Η σύντροφός του, Σεμίραμις, πιστεύει στις ικανότητές του και προσπαθεί να τον ενθαρρύνει αλλά αυτός φοβάται πως του λείπει η ευφράδεια γι’ αυτό και προσλαμβάνει έναν ρήτορα για να μιλήσει στη θέση του.

Όταν καταφθάνουν οι αόρατοι καλεσμένοι, η αίθουσα γεμίζει από άδειες καρέκλες. Μέχρι και ο αυτοκράτορας αποφασίζει να τιμήσει με την αόρατη παρουσία του την εκδήλωση. Κι όταν επιτέλους καταφθάνει και ο ρήτορας, το μόνο πραγματικό πρόσωπο που εισέρχεται στην αίθουσα, οι δυο γέροι του παραδίδουν τη σκυτάλη και αποχωρούν για να εξαφανιστούν στο τίποτα του υγρού τους τάφου. Το έργο ολοκληρώνεται με τη συνειδητοποίηση από το κοινό ότι ο ρήτορας είναι μουγκός.

Σκηνοθετικό σημείωμα:
Οι άδειες καρέκλες. Οι «Καρέκλες» του Ευγένιου Ιονέσκο είναι ένα κλασσικό, εμβληματικό έργο, από τα σπουδαιότερα του Θεάτρου του Παραλόγου, ένα απ’ αυτά που αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία - έκρηξη (καλύτερα), του παγκόσμιου αυτού θεατρικού κινήματος.

Όσον αφορά τους ρόλους των δύο γέρων, παρόλο που ο ίδιος ο Ιονέσκο εισηγείται να τους αναλαμβάνουν νέοι ηθοποιοί για να αντεπεξέρχονται στο επίπονο κουβάλημα των καρεκλών (κυρίως η γριά), σ’ αυτή την παράσταση, όμως, αναλαμβάνουν δύο έμπειροι και ώριμοι ηθοποιοί, ο Σταύρος Λούρας και η Αννίτα Σαντοριναίου, κυρίως για να μπορέσουν να επωμιστούν το «βάρος» της ηλικίας ως πιο σημαντική παράμετρο σήμερα και να μη χρειαστεί να καταφύγουμε στην «εφετζίδικη» καρικατούρα στην οποία θα καταφεύγαμε, αναγκαστικά, αν τους ρόλους τους παίζανε δύο νεαροί ηθοποιοί.

Οι Καρέκλες λοιπόν αποτελούν «το δικαίωμα στην ύπαρξη». Μέσω του έργου αυτού παρουσιάζεται η υπαρξιακή αγωνία για τη δικαίωση της ύπαρξης και εντέλει το κενό της ύπαρξης - που δεν θα γίνει κατορθωτό τελικά να γεμίσει, παρά μόνο με άδειες καρέκλες. Μια τραγική φάρσα. Η φάρσα της ζωής - του ατόμου. Που ενώ γεννιέται ως μέρος του συνόλου, τελικά συνειδητοποιεί στην πορεία πως μένει μόνος, ξεκομμένος και από το σύνολο και από το νόημα της ζωής. Έρχεται από το τίποτα, συνειδητοποιεί πως η ζωή του ήταν ένα τίποτα (;) και άρα, μοιραία, θα καταλήξει στο τίποτα. Στο κενό. Το κενό που τόσο εύστοχα συμβολίζεται από τις άδειες καρέκλες που θα στοιβάξει με τη σύντροφο της ζωής του στη σάλα του μυαλού του για να υποδεχθεί την ανθρωπότητα σ’ ένα ραντεβού παραληρήματος για τη σωτηρία της.

Συντελεστές της παράστασης: