Πατέρας του Λούκα... Είναι ο ήρωάς μου

Είναι απαραίτητο αυτή τη φορά να γίνει μεταμόσχευση

«Ο Λούκας είναι ο ήρωάς μου. Από τότε που γεννήθηκε είναι ο ήρωάς μου… Αυτή τη στιγμή αναζητούμε την ελπίδα…Χωρίς αυτή δεν μπορούμε να προχωρήσουμε...».

Λόγια από τον πατέρα ενός οκτάχρονου μαχητή, ο αγώνας του οποίου σε κάνει να νιώθεις μικρός. Ένα παιδί, που πριν καν προλάβει να μπει στην εφηβία, βρίσκεται αντιμέτωπος για δεύτερη φορα με την λευχαιμία…

Ο οκτάχρονος Λούκας Σταύρου μπήκε άξαφνα στη ζωή μας τις τελευταίες ώρες και μας καλεί να του χαρίσουμε κάτι που για εμάς είναι αυτονόητο. Το δικαίωμα στη ζωή. Είναι στο χέρι του καθενός που είναι πρόθυμος να προσφέρει λίγη ώρα από τον ελεύθερο του χρόνο, για να γίνει δότης μυελού των οστών. Ο οκτάχρονος Λούκας, ο μεγάλος γιος μίας πολύτεκνης οικογένειας, ένας ακόμη μικρός ήρωας, ενώ θα έπρεπε να παίζει με τους φίλους του και τα αδελφάκια του στο σπίτι, αναγκάστηκε να ωριμάσει απότομα.

Είχε διαγνωστεί και το 2016, κατάφερε να βγει νικητής, όμως όλα ανατράπηκαν, πριν από τρεις εβδομάδες, όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα. Τώρα βρίσκεται στο Μακάρειο Νοσοκομείο και κάνει χημειοθεραπείες, ενώ η οικογένειά του απευθύνει δραματική έκκληση προς όλους, να συμβάλουν ώστε να βρεθεί ο δότης, που θα τον βοηθήσει να νικήσει και πάλι την ασθένεια.  

Η πρώτη του μάχη

Το καλοκαίρι του 2016, σε ηλικία μόλις τριών ετών, ο Λούκας κλήθηκε να δώσει την πρώτη του μεγάλη μάχη, όπως εξηγεί στον REPORTER ο πατέρας του, Ανδρέας Σταύρου.

«Τον Αύγουστο εκείνου του χρόνου είχε διαγνωστεί με λεμφοβλαστική λευχαιμία και χρειάστηκε η άμεση θεραπεία του στο Μακάρειο Νοσοκομείο. Έγινε η χημειοθεραπεία του, που διήρκησε τρία χρόνια, όσο είναι το πρωτόκολλο της χημειοθεραπείας. Δεν χρειάστηκε μεταμόσχευση, απέδωσαν οι χημειοθεραπείες και δόξα τω Θεώ βγήκαμε νικητές. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι οι πλάστες στον μυελό ήταν μηδενικοί».

Η οικογένεια, μετά από αυτή τη μεγάλη νίκη, επέστρεψε στην καθημερινότητά της. Ο Λούκας είχε ξεκινήσει το σχολείο, αθλητικές δραστηριότητες και διάφορα φροντιστήρια, για ξένες γλώσσες. Όμως, κάποια σημάδια στα πόδια και στο περπάτημά του, χτύπησαν καμπανάκι στους γονείς του.

«Μετά από διερεύνηση ανακαλύψαμε ότι η λευχαιμία επανήλθε. Τα παιδιά μας είναι πέντε ετών, τριών και έντεκα μηνών και τις πήραμε ήδη να κάνουμε το τεστ για να δούμε αν είναι συμβατά ή όχι και δυστυχώς δεν είναι κανένα, ούτε εγώ, ούτε η γυναίκα μου. Είναι απαραίτητο αυτή τη φορά να γίνει μεταμόσχευση. Έτσι, ξεκινήσαμε την αναζήτηση, με όποιο τρόπο μπορούμε, για να αυξήσουμε τις πιθανότητες, τουλάχιστον φεύγοντας για Γερμανία, να έχουμε μία έγνοια λιγότερη, ότι έχουμε δότη».

Έχουν ξεκινήσει οι χημειοθεραπείες

Η διάγνωση έγινε πριν δύο εβδομάδες και ο μικρός Λούκας βρίσκεται ήδη στο νοσοκομείο, όπου λαμβάνει τις θεραπείες του.

«Έχει κάνει δύο εβδομάδες χημειοθεραπεία και τώρα μπαίνουμε στην τρίτη εβδομάδα, επειδή δεν μπορεί να μείνει χωρίς θεραπεία. Κάνουμε τον πρώτο κύκλο των χημειοθεραπειών. Την Τρίτη μας ενημέρωσαν για τα αδελφάκια του, ότι δεν είναι συμβατές και από ό,τι μάθαμε δεν υπάρχει συμβατός δότης στις κυψέλες της τράπεζας του Καραϊσκάκειου».

Ο Λούκας, αυτή τη φορά, βρίσκεται σε ηλικία που καταλαβαίνει τι συμβαίνει με την υγεία του, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κάποια σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία του και την οικογένειά του να καταβάλλει καθημερινά προσπάθειες, για να διατηρήσει καλή διάθεση.

«Έχει ωριμάσει πολύ νωρίς για την ηλικία του, σε τέτοιου είδους θέματα. Είναι αρκετά συνεργάσιμος και με τους γιατρούς, με τα φάρμακά του, του εξηγήσαμε ότι θα μεταβούμε σε μία ξένη χώρα για αρκετό καιρό. Του είπαμε τα καλά, ότι θα πηγαίνουμε εκδρομές, θα πάμε να αγοράσουμε δώρα, ό,τι μπορούμε να πούμε σε ένα οκτάχρονο παιδί».

Τα αδελφάκια του, που βρίσκονται στο σπίτι, τον έχουν πεθυμήσει και ζητάνε συνεχώς να τον δουν. «Θα είναι σοκ όταν θα πάρουμε το Λούκα σπίτι, επειδή θα είναι πολύ διαφορετικός από όταν φύγαμε από το σπίτι. Ήταν ένα μωρό, 24 κιλά και θα επιστρέψει σχεδόν 40, χωρίς μαλλάκια. Εκεί πιστεύω θα αντιμετωπίσουμε ένα σοκ από τα αδελφάκια του. Μακάρι, όμως, να είναι αυτό το σοκ, που μπορεί να ξεπεραστεί».

«Είναι ο ήρωάς μου»

«Ο Λούκας είναι ο ήρωάς μου. Αν τον πάρετε τηλέφωνο και τον ρωτήσετε ποιος είναι ο ήρωας του παπά, θα σας πει ο Λούκας. Από τότε που γεννήθηκε. Τον ταύτισα με το πρότυπό μου, τον ήρωά μου, είναι η αδυναμία μου. Έτυχε να γεννηθεί και την ίδια μέρα που χάσαμε τον αδελφό μου και για μένα είναι ο ήρωάς μου».

«Το μέλλον μας φοβίζει»

Η διάγνωση ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία στην οικογένεια, που πλέον πρέπει να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες που έχει ανοικτές, αφού θα χρειαστεί ένας χρόνος για να γίνει η αποθεραπεία.

«Εγκαταλείπουμε τις δουλειές μας και θα πάμε σε μία ξένη χώρα. Θα πάμε και οι δύο γονείς, άρα είναι λες και εγκαταλείπουμε για ένα χρόνο τις ζωές μας στην Κύπρο, τα μωρά μας και πάμε στο εξωτερικό. Και τα οικονομικά θα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Θα ζούμε σε μία χώρα που θα είμαστε άγνωστοι, μεταξύ αγνώστων. Το μέλλον μας φοβίζει λίγο. Αναζητούμε την ελπίδα, επειδή χωρίς αυτή, δυστυχώς δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στις φαρμακευτικές αγωγές».

Πηγη:REPORTER