Ποια Παιδεία και ποια Υγεία;

«Αν έχεις μέσο τα φάρμακα σου έρχονται αμέσως, αν είσαι απλός πολίτης... πεθαίνεις»

Όνειρο ζω, τσιμπήστε με να ξυπνήσω… Έχω πει πολλές φορές στον εαυτό μου αυτή τη φράση, σφίγγοντας τα δόντια μου για να μην εκραγώ. Ζώντας στην Κύπρο, στην πανέμορφη αυτή νήσο, όση υπομονή και αν έχεις κάποτε εξαντλείται. Λες πραγματικά, πώς γίνεται; Και όμως γίνεται! 

Από τα πιο απλά πράγματα, μέχρι τα πιο σοβαρά. Και εξηγώ... Την προηγούμενη βδομάδα, διευθυντής σχολείου δεν έδωσε απολυτήριο σε 15χρονο μαθητή από τη Συρία γιατί θεώρησε προκλητικό… το κούρεμά του. Όλοι έχετε μάθει τι συνέβη. Το περιβόητο αυτό κούρεμα λοιπόν, το οποίο έγινε viral στα ΜΚΔ, μετά από κοινοποίηση φωτογραφιών από τον «Φ», έκανε πολλούς να αναρωτηθούν πολλά και ανάμεσα σε αυτά το πιο βασικό, «μα καλά αυτή η κόμη θεωρείται προκλητική;».

Και ενώ σε άλλες περιπτώσεις για να γίνει διερεύνηση ενός θέματος, πάνε από τον Άννα στον Καϊάφα, στην προκειμένη περίπτωση το υπουργείο Παιδείας με διαδικασίες εξπρές, μετά από έρευνα δεν βρήκε καμία «φυλετική διάκριση» σε βάρος του μαθητή. Να υπενθυμίσω, μιλάμε για ένα παιδί, το οποίο προσπάθησε, παρά τα εμπόδια που βρήκε στο δρόμο του, να πάρει απολυτήριο και τα κατάφερε. Ωστόσο, η νύχτα που τόσο πρόσμενε να ζήσει, είχε αυτή την κατάληξη.

Επειδή ως γνωστόν, στα δημόσια σχολεία της Κύπρου όλα κυλούν ομαλά. Τόσο ομαλά που πριν από περίπου ένα μήνα, ο «Φ» είχε ρεπορτάζ με τίτλο «Φούρνος οι σχολικές αίθουσες». Οι μαθητές σε μια χώρα όπου η θερμοκρασία αγγίζει κόκκινο, κάνουν μάθημα και στάζουν από τη ζέστη. Πάει καιρός που ξεκίνησε ο διάλογος για τα κλιματιστικά, αλλά η εγκατάσταση τους είναι ακόμα στο περίμενε. Καμία έκπληξη. Έκπληξη θα ήταν εάν η τοποθέτησή τους γινόταν στο πι και φι. Είναι πραγματικά για να διερωτάσαι, δεν βλέπουν αυτά τα προβλήματα που είναι μείζονος σημασίας ώστε να τα επιλύσουν και ασχολούνται με τρίχες;

Και εκεί που τελειώνει το ένα ευτράπελο αρχίζει το άλλο, έτσι για να μη μένουμε παραπονούμενοι.

Κοιτάξτε αν είσαστε τίποτα κοινοί θνητοί και δεν έχετε μέσο, μην τολμήσετε να αρρωστήσετε, γιατί μέχρι να έρθει η θεραπεία σας, κλάφτα Χαράλαμπε.

«Αν έχεις μέσο τα φάρμακα σου έρχονται αμέσως, αν είσαι απλός πολίτης... πεθαίνεις», μας είπε ο καθηγητής/ογκολόγος Νίκος Ζάμπογλου. Η ζωή των ανθρώπων στη χώρα μας μετρά αναλόγως με το ποιοι είμαστε. Και όχι, δεν είναι πλάκα. Ασθενείς περιμένουν έως και ενάμιση μήνα για να πάρουν τη θεραπεία τους μέχρι να φθάσει από τη Λευκωσία στη Λεμεσό. «Πόση υπομονή πρέπει να κάνουμε επιτέλους;», αναρωτιέται εύλογα ο κ. Ζάμπογλου. 

«Έχουν δρομολογηθεί ενέργειες για επίλυση του προβλήματος», διαβεβαιώνει το υπουργείο Υγείας. Ας ελπίσουμε πως όντως θα βρεθεί λύση το συντομότερο δυνατόν, μιλάμε για το ύψιστο αγαθό, την υγεία. Δεν γίνεται το ίδιο το κράτος να στερεί στους πολίτες του, οι οποίοι υποφέρουν, τη θεραπεία τους.

Παιδεία και Υγεία, δεινοπαθούν για να επιβιώσουν στη χώρα μας, μαζί τους και οι πολίτες.

Όσοι δεν έχετε ίχνος υπομονής μετακομίστε στην Κύπρο, όπου θα αναγκαστείτε να αποκτήσετε.

Πηγη:Φilenews