Συνάνθρωπος

Τον βλέπουμε ή όχι;

Ποιά είναι η πραγματικότητα της κοινωνίας που ζούμε; Άραγε υπάρχει εξέλιξη; Είμαστε ευτυχισμένοι; Έχουμε αντίληψη για το τι συμβαίνει γύρω μας;  Συνηθίσαμε στη βία, εικονική ή πραγματική. Είμαστε μάρτυρες κάθε μέρα μιας θλίψης πάνω στην οποία έχουμε συμφωνήσει όμως με συγχωρείτε αλλά δεν είναι έτσι.

Κρίνουμε έναν άνθρωπο ανάλογα με την οικονομική του άνεση, με το τι ρούχα φοράει και με το τι σπουδές έχει κάνει. Αυτό θέλανε κάποιοι να πιστέψουμε και το πιστέψαμε. Πέσαμε σε μια αιώνια παγίδα. Ακούω συχνά από ανθρώπους να αναφέρονται για κάποιον άλλο και σου λένε: Ο Ρουμάνος, ο Αφγανός, ο Μαύρος, ο Κινέζος κ.λ.π. Εγώ θα προτιμούσα να ακούω..ο άνθρωπος.

Συνηθίσαμε τον εικονικό θάνατο και έχουμε το θράσος να λυπούμαστε για ανθρώπους που επειδή δεν είχανε τη τύχη να έχουν τα βασικά. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να λυπηθούμε κανέναν. Το ότι μπορεί κάποιος να έχει την οικονομική άνεση δεν πάει να πει πως είναι ανώτερος από κάποιον συνάνθρωπό του. Έχω γνωρίσει άστεγο που σου μίλαγε και έλεγες αυτό δε παίζει ρε φίλε. Μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον άνθρωπο που αντιμετωπίζει δυσκολίες, μπορούμε να τον κατανοήσουμε, όχι όμως να τον λυπηθούμε. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν μεγάλη περηφάνια και εκτίμηση για τον εαυτό τους. Μην κρίνεις από την εξωτερική εμφάνιση και από το πορτοφόλι του άλλου, κάποιοι άνθρωποι μέσα στην καρδιά τους έχουν τόσα πολλά γεμάτα πορτοφόλια, που αυτός ο πλούτος, δεν μπορεί να χωρέσει σε όλες τις τράπεζες του πλανήτη.

Εμείς οι άνθρωποι, έχουμε απεριόριστες δυνάμεις τις οποίες αρνούμαστε να αντιληφθούμε επειδή έχουμε προγραμματίσει τον εαυτό μας στο μοτίβο του αρνητισμού και της αποτυχίας. Λες σε κάποιον είμαι ευτυχισμένος και σε κοιτάζει με μισό μάτι. Βλέπουμε καθημερινά τόσους ανθρώπους δυστυχισμένους και το θεωρούμε φυσιολογικό...ε λοιπόν μάντεψε δεν είναι! Η αλλαγή, ξεκινάει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Τι θέλουμε και που θέλουμε να φτάσουμε. Συγνώμη θα μου πεις βοηθάω αλλά δεν παίρνω αντάλλαγμα. Δηλαδή φτάσαμε σε σημείο να βοηθάμε και να περιμένουμε εικονικό μισθό; Για αυτό βοηθάμε κάποιον; Ο Χριστός, όταν σταυρώθηκε δε ζήτησε αντάλλαγμα. Κατανόησε και προχώρησε και όταν χρειάστηκε...συγχώρεσε. Μήπως ήρθε η ώρα να κατανοήσουμε σε πιο βαθύ σημείο τη ζωή μας και τον εαυτό μας;

Εμείς είμαστε η αλλαγή που ζητάμε, αν δεν το καταλάβουμε σύντομα τότε ο κόσμος θα μείνει κλινικά ανάπηρος. Η επιλογή είναι δική μας.